ဖားအောက်တောရ ဆရာတော် ဟောတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်စွန့်လှူ အပ်နှင်းရကျိုးများ

ဘုရားနှင့်ဆရာအား ခန္ဓာကိုယ်စွန့်လှူ အပ်နှင်းရကျိုးများ

ဘုရားအားလှူခြင်း။ ။”ဣမာဟံ ဘဂဝါ အတ္တဘာဝံ တုမှာကံပရိစ္စဇာမိ= မြတ်စွာဘုရား၊ ဘုရားတပည့်တော် သည် ဤခန္ဓာကိုယ် အတ္တဘောကြီးကို မြတ်စွာဘုရား အား အပ်နှင်းစွန့်လှူပါသည်ဘုရား ”

“သံသာရ ဝဋ္ဋဒုက္ခတော မောစနတ္ထာယ ကမ္မဋ္ဌာနံ မေ ဒေထ = ဘုရားတပည့်တော်အား သံသရာ ဝဋ်ဆင်းရဲမှ ထွက်မြောက် ကျွတ်လွတ် ပါရခြင်း အကျိုးငှာ ကမ္မဋ္ဌာန်း တရား ပေးသနား၍ ချီးမြှင့် တော်မူပါဘုရား ”

ဆရာအားလှူခြင်း။ ။”ဣမာဟံ ဘနေ ္တအတ္တဘာဝံ တုမှာကံ ပရိစ္စဇာမိ = (‘မြတ်စွာဘုရား ‘နေရာ၌ ‘အရှင်ဘုရား ‘ဆိုရုံသာ ထူးပေသည်။)

“သံသာရ ဝဋ်ဒုက္ခတော မောစနတ္ထာယ ကမ္မဋ္ဌာနံ မေ ဒေထ” (ရှေ့ကအတိုင်းသာ—)

ယင်းသို့ စွန့်လှူ အပ်နှင်းသည့် အတွက် အဘယ်အကျိုး ရှိပါသနည်း? အကျိုးများစွာရှိပေ၏။ ဤသို့ ပြုလုပ်ခြင်းသည် ဆရာသမားအား ရိုသေကျိုးနွံ့ကြောင်း ဖော်ပြခြင်းပင် ဖြစ်ပါ၏။

ရိုသေကျိုးနွံ့ မြေဝယ်မကျ နာယူသူတို့ မှာလည်း မြှောက်စား အားပေးခြင်း ခံယူ ရသည်။ ဆရာသမား မြှောက်စား အားပေးခြင်း ခံရသူ မှသာလျှင်လည်း လိုရာပန်းတိုင် သို့ ရောက်ရ၏။ ချမ်းသာရ၏။

ထိုမှ တစ်ပါးလည်း မိမိ၏ ဆန္ဒ၊ သဒ္ဓါ၊ ဝီရိယကို ထုတ်ဖော် ပြရာလည်း ရောက်သည်။ထိုသို့ နှုတ်မြွက် စွန့်လှူ ကတည်းက မိမိ၏ ရုပ်နာမ် အစဉ်၌ ကြည်လင် ပြတ်သားသော ယုံကြည်မှု အင်အား(သဒ္ဓါဓာတ်)၊ မရမနေ လိုလားသော စိတ်ဓာတ် အင်အား (ဆန္ဒဓာတ်)၊ မဖြစ်မနေ ကြိုးစားနိုင်သော အင်းအား (အာရ မ ္ဘ = နိက္ကမ = ပရက္ကမဓာတ် ခေါ် ဝီရိယဓာတ်) များ တရိပ်ရိပ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရမည်ဖြစ်၏။

ထို သဒ္ဓါ၊ ဆန္ဒ၊ ဝီရိယဓာတ်တို့သည် ပရမတ္ထသဘာဝ အမှန်တကယ် ရှိသော အင်အားများ၊ သတ္တိထူးကြီးများ ဖြစ်ကုန်၏။ ကမ္မဋ္ဌာန်းတရား အားထုတ်မည့် သူ၌ ထိုအင်အား သုံးခု မရှိ၍ မဖြစ်ချေ။

မိမိ တစ်ကိုယ်တည်း တရားထိုင် နေသည်ဟု ထင်ရ သော်လည်း မဟုတ်ချေ။ သုံးလောက ထွတ်ထား ဘုရားရှင် နှင့်တကွ မိမိ ကမ္မဋ္ဌာန်းဆရာ တို့၏ ဘုန်းတန်ခိုး မေတ္တာ ကရုဏာ အရှိန်အဝါများ သက်ဝင်ကာ စင်စစ် ဘုရားရှင်နှင့် ဆရာသမားများ သည် သင်ယောဂီနှင့် အတူရှိတော် မူနေကြ၏။***

စိတ္တဗေဒ အရလည်း ရှေးအခါက စစ်သူကြီး ဦးစီး တိုက်သော စစ်ပွဲနှင့် တိုင်းပြည်သခင် ရှင်ဘုရင် ကိုယ်တိုင် ဦးစီး တိုက်သော စစ်ပွဲများ အောင်ပွဲခံ ရပုံချင်း မတူကြချေ။ စစ်သည်များ ပို၍ စိတ်အား ထက်သန် တက်ကြွခြင်း၊ ဘုရင့်အရှိန်အဝါ ကြီးမားခြင်း တို့ကြောင့်ပင် ဖြစ်ပေသည်။

တရားထိုင်ခြင်း ဟူသည် မာရ်စစ်သည်များနှင့် တိုက်ပွဲဝင် နေရခြင်း ပင်တည်း။

ဤကဲ့သို့ စွန့်လှူ အပ်နှင်း၍ မထားပါဘဲ တောစွန် စုံပြား နေရာများသို့ သွားရောက်၍ တရားရှုပွားသည် ရှိသော် တစုံတစ်ခုသော ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အနှောင့်အယှက် အန ္တရာယ် အာရုံနိမိတ်များ တွေ့ကြုံ ထင်မြင်လာလျှင် ယောဂီသည် ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင် မခံရပ် နိုင်တော့၍ ရွာနီး ချုပ်စပ်သို့ ကပ်ရောက် လာရကာ လူတို့နှင့် ရော၍ မလိုလား အပ်သော အကျိုးမဲ့ ပျက်စီးခြင်း ပျက်စီးသွား နိုင်လေသည်။

ဘုရားရှင်အား ခန္ဓာကိုယ် စွန့်လှူ အပ်နှင်း ထားသော ယောဂီမှာကား အကယ်၍ တစုံတရာ ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အနှောင့်အယှက် အန ္တရာယ် အာရုံနိမိတ်များ တွေ့ကြုံရ သော်လည်း ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ခြင်း မဖြစ်တော့ပြီ။ မဖြစ်ရုံသာမက–

“အသိဉာဏ် ရှိသော အိုယောဂီ…။ သင်သည် သင်၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသက်ကို ဘုရားရှင်အား ရှေးမဆွ ကပင် နှင်းအပ် စွန့်လှူခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား” ဟု ဆင်ခြင် လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်၊ “တွင်းပြင် နှစ်ဖြာ လွန်စွာ အန ္တရာယ် များလှသောငါ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို သင့်

လုံခြုံရာ၌ သိမ်းဆည်းအပ်နှံ ထားခဲ့ရပေပြီ” ဟု ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာ၍ပင် နေတော့သည်။

(ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၊ မဟာဋီကာ)ဖားအောက်တောရဆရာတော်

Bhikkhu’s Dhamma

Zawgyi

ဖားအောက်တောရ ဆရာတော် ဟောတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်စွန့်လှူ အပ်နှင်းရကျိုးများ

ဘုရားနှင့်ဆရာအား ခန္ဓာကိုယ်စွန့်လှူ အပ်နှင်းရကျိုးများ

ဘုရားအားလှူခြင်း။ ။”ဣမာဟံ ဘဂဝါ အတ္တဘာဝံ တုမှာကံပရိစ္စဇာမိ= မြတ်စွာဘုရား၊ ဘုရားတပည့်တော် သည် ဤခန္ဓာကိုယ် အတ္တဘောကြီးကို မြတ်စွာဘုရား အား အပ်နှင်းစွန့်လှူပါသည်ဘုရား ”

“သံသာရ ဝဋ္ဋဒုက္ခတော မောစနတ္ထာယ ကမ္မဋ္ဌာနံ မေ ဒေထ = ဘုရားတပည့်တော်အား သံသရာ ဝဋ်ဆင်းရဲမှ ထွက်မြောက် ကျွတ်လွတ် ပါရခြင်း အကျိုးငှာ ကမ္မဋ္ဌာန်း တရား ပေးသနား၍ ချီးမြှင့် တော်မူပါဘုရား ”

ဆရာအားလှူခြင်း။ ။”ဣမာဟံ ဘနေ ္တအတ္တဘာဝံ တုမှာကံ ပရိစ္စဇာမိ = (‘မြတ်စွာဘုရား ‘နေရာ၌ ‘အရှင်ဘုရား ‘ဆိုရုံသာ ထူးပေသည်။)

“သံသာရ ဝဋ်ဒုက္ခတော မောစနတ္ထာယ ကမ္မဋ္ဌာနံ မေ ဒေထ” (ရှေ့ကအတိုင်းသာ—)

ယင်းသို့ စွန့်လှူ အပ်နှင်းသည့် အတွက် အဘယ်အကျိုး ရှိပါသနည်း? အကျိုးများစွာရှိပေ၏။ ဤသို့ ပြုလုပ်ခြင်းသည် ဆရာသမားအား ရိုသေကျိုးနွံ့ကြောင်း ဖော်ပြခြင်းပင် ဖြစ်ပါ၏။

ရိုသေကျိုးနွံ့ မြေဝယ်မကျ နာယူသူတို့ မှာလည်း မြှောက်စား အားပေးခြင်း ခံယူ ရသည်။ ဆရာသမား မြှောက်စား အားပေးခြင်း ခံရသူ မှသာလျှင်လည်း လိုရာပန်းတိုင် သို့ ရောက်ရ၏။ ချမ်းသာရ၏။

ထိုမှ တစ်ပါးလည်း မိမိ၏ ဆန္ဒ၊ သဒ္ဓါ၊ ဝီရိယကို ထုတ်ဖော် ပြရာလည်း ရောက်သည်။ထိုသို့ နှုတ်မြွက် စွန့်လှူ ကတည်းက မိမိ၏ ရုပ်နာမ် အစဉ်၌ ကြည်လင် ပြတ်သားသော ယုံကြည်မှု အင်အား(သဒ္ဓါဓာတ်)၊ မရမနေ လိုလားသော စိတ်ဓာတ် အင်အား (ဆန္ဒဓာတ်)၊ မဖြစ်မနေ ကြိုးစားနိုင်သော အင်းအား (အာရ မ ္ဘ = နိက္ကမ = ပရက္ကမဓာတ် ခေါ် ဝီရိယဓာတ်) များ တရိပ်ရိပ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရမည်ဖြစ်၏။

ထို သဒ္ဓါ၊ ဆန္ဒ၊ ဝီရိယဓာတ်တို့သည် ပရမတ္ထသဘာဝ အမှန်တကယ် ရှိသော အင်အားများ၊ သတ္တိထူးကြီးများ ဖြစ်ကုန်၏။ ကမ္မဋ္ဌာန်းတရား အားထုတ်မည့် သူ၌ ထိုအင်အား သုံးခု မရှိ၍ မဖြစ်ချေ။

မိမိ တစ်ကိုယ်တည်း တရားထိုင် နေသည်ဟု ထင်ရ သော်လည်း မဟုတ်ချေ။ သုံးလောက ထွတ်ထား ဘုရားရှင် နှင့်တကွ မိမိ ကမ္မဋ္ဌာန်းဆရာ တို့၏ ဘုန်းတန်ခိုး မေတ္တာ ကရုဏာ အရှိန်အဝါများ သက်ဝင်ကာ စင်စစ် ဘုရားရှင်နှင့် ဆရာသမားများ သည် သင်ယောဂီနှင့် အတူရှိတော် မူနေကြ၏။***

စိတ္တဗေဒ အရလည်း ရှေးအခါက စစ်သူကြီး ဦးစီး တိုက်သော စစ်ပွဲနှင့် တိုင်းပြည်သခင် ရှင်ဘုရင် ကိုယ်တိုင် ဦးစီး တိုက်သော စစ်ပွဲများ အောင်ပွဲခံ ရပုံချင်း မတူကြချေ။ စစ်သည်များ ပို၍ စိတ်အား ထက်သန် တက်ကြွခြင်း၊ ဘုရင့်အရှိန်အဝါ ကြီးမားခြင်း တို့ကြောင့်ပင် ဖြစ်ပေသည်။

တရားထိုင်ခြင်း ဟူသည် မာရ်စစ်သည်များနှင့် တိုက်ပွဲဝင် နေရခြင်း ပင်တည်း။

ဤကဲ့သို့ စွန့်လှူ အပ်နှင်း၍ မထားပါဘဲ တောစွန် စုံပြား နေရာများသို့ သွားရောက်၍ တရားရှုပွားသည် ရှိသော် တစုံတစ်ခုသော ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အနှောင့်အယှက် အန ္တရာယ် အာရုံနိမိတ်များ တွေ့ကြုံ ထင်မြင်လာလျှင် ယောဂီသည် ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင် မခံရပ် နိုင်တော့၍ ရွာနီး ချုပ်စပ်သို့ ကပ်ရောက် လာရကာ လူတို့နှင့် ရော၍ မလိုလား အပ်သော အကျိုးမဲ့ ပျက်စီးခြင်း ပျက်စီးသွား နိုင်လေသည်။

ဘုရားရှင်အား ခန္ဓာကိုယ် စွန့်လှူ အပ်နှင်း ထားသော ယောဂီမှာကား အကယ်၍ တစုံတရာ ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အနှောင့်အယှက် အန ္တရာယ် အာရုံနိမိတ်များ တွေ့ကြုံရ သော်လည်း ကြောက်ရွံ့ ထိတ်လန့်ခြင်း မဖြစ်တော့ပြီ။ မဖြစ်ရုံသာမက–

“အသိဉာဏ် ရှိသော အိုယောဂီ…။ သင်သည် သင်၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသက်ကို ဘုရားရှင်အား ရှေးမဆွ ကပင် နှင်းအပ် စွန့်လှူခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား” ဟု ဆင်ခြင် လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်၊ “တွင်းပြင် နှစ်ဖြာ လွန်စွာ အန ္တရာယ် များလှသောငါ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို သင့်

လုံခြုံရာ၌ သိမ်းဆည်းအပ်နှံ ထားခဲ့ရပေပြီ” ဟု ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာ၍ပင် နေတော့သည်။

(ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၊ မဟာဋီကာ)ဖားအောက်တောရဆရာတော်

Bhikkhu’s Dhamma