ငါ့အားနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆန္ထမင္းကို မင္းတို႔ ဝမ္းတြင္း ငါ့အသားနဲ႔ ေရာၿပီး သြင္းတာ ခ်ိဳရဲ႕လား သခင္
မင္းတို႔ရဲ႕သားေခ်ာ ဆိုင္ကယ္ စီးဖို႔ ငါ့အသားကိုလွီး ငါ့အရည္ကိုလွန္ခဲ့တယ္ ။ မင္းေျခဖဝါးက ဆူး မင္းထြင္ၿပီး ထုတ္ေနခ်ိန္ ငါ့ခွာၾကားက ဆူး ခြံသာ ထပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ လူ႔ဘုံနဲ႔ တိရစာၦန္ဘုံဟာဘာမ်ားကွာျခားသလဲ မင္းလက္ က ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ငါ့ေက်ာကုန္းေပၚ တစ္သားထဲကျခဲ့ ငါလဲနာတတ္ တယ္သခင္။
ငါ့ႏွာသီးဖ်ားထဲဝါးခြၽန္ နဲ႔ ထိုးသြင္းတုန္းကမင္း ကလဲအံေတြႀကိတ္ ငါလဲပဲမျက္လုံးကိုမွိတ္ အံကိုြကိတ္ မင္းကထုရတဲ့ “တူ” ငါကခံရတဲ့ “ေပ ”အသည္းလႈိက္ေအာင္နာက်င္ေနလဲ ငါဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာလဲသခင္။မင္းတို႔ ကြၽန္ျဖစ္တဲ့ အဆုံးေတာ့ ႏြံနစ္ေတာ့ လဲ ႐ုန္းရတာပဲမဟုတ္လား။
ငါေနမေကာင္း ျဖစ္ခ်ိန္ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ႐ိုက္ ႏွာဖားြကိဳး ေဆာင့္ဆြဲ အျမႇီးကို လိမ္ေခါက္ မင္းတို႔ တုတ္ေတြနဲ႔ ငါ့ကို ႐ိုက္တယ္ ။ ’မထ’တဲ့အဆုံး ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္း႐ြက္ေျခာက္ တင္ၿပီး မီးနဲ႔ရႈိ႕ ဗိုက္ထဲကငါ့ကေလးေတာင္ မ်က္ရည္ ကျေလာက္တယ္ ။
ေသခ်ာတယ္မင္းတို႔ သိပ္ေၾကာက္တဲ့ ငရဲဘုံဟာ ငါအတြက္ေတာ့ မင္းေန ေနတဲ့ ဒီလူ႔ဘုံပဲသခင္ ။ ေက်းဇူးတရား ဆိုတာ မင္းက ပိုသိပါတယ္ သခင္။
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ မင္းတို႔ အတြက္ မစင္ ထိတိုင္ အက်ိဳးရွိ ပါတယ္။ေႏြအခါမွာ လယ္ထဲ မင္းနဲ႔ငါအတူတူ လယ္ထြန္ တယ္။မင္းေမာလို႔သစ္ပင္ေအာက္ ေျပးနားတဲ့အခ်ိန္ ငါ့အတြက္အရိပ္ဆိုတာ ငါ့ ပုခုံးေပၚက ထန္းပိုးပဲရွိပါတယ္သခင္
။ေဆာင္းအခါမွာ ေစာင္အထူႀကီးေတြ နဲ႔ မင္းတို႔ ေႏြးေနခ်ိန္ ငါ့အေရြပားဟာ ငါ့ရဲ႕ေစာင္ပါပဲေႏြးမယ္လို႔ထင္သလားသခင္။
အမဲသားလို႔ မေခၚပါနဲ႔ မင္းတို႔ အားအင္ ခ်ိနဲ႔တဲ့အခါ ေသာက္တဲ့ ငါ့ႏို႔ရည္ေတြ ျဖဴစင္ပါတယ္ သံသရာမွာ ခ်ဳခ်ာတဲ့ႏြားမို႔ တရံတခါမွာ ပူဆာတဲ့သားအတြက္ မင္းအိမ္ကဆင္းပါ့မယ္ ဟိုသတ္ကြင္း ဘယ္ ေလာက္ ရက္စက္ပ့ ငါမျငင္း ပါဘူး ။
ငါ့အားနဲ႔ ျဖစ္တဲ့ ဆန္ ထမင္း မင္းတို႔ ဝမ္းထဲ ငါ့အသားနဲ႔ ေရာသြင္းတာ ခ်ိဳသလားသခင္။မင္းရဲ႕သား ဆိုင္ကယ္စီးဖို႔ သားသတ္႐ုံမွာ ငါမ႐ုန္းေတာ့ဘဲ ငါ့အသားအလွီးခံပါ့မယ္။
မူရင္းသို႔ေလးစားစြာျဖင့္
Credit mmrenews
Unicode
ငါ့အားနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆန္ထမင္းကို မင္းတို႔ ဝမ္းတြင္း ငါ့အသားနဲ႔ ေရာၿပီး သြင္းတာ ခ်ိဳရဲ႕လား သခင္
မင္းတို႔ရဲ႕သားေခ်ာ ဆိုင္ကယ္ စီးဖို႔ ငါ့အသားကိုလွီး ငါ့အရည္ကိုလွန္ခဲ့တယ္ ။ မင္းေျခဖဝါးက ဆူး မင္းထြင္ၿပီး ထုတ္ေနခ်ိန္ ငါ့ခွာၾကားက ဆူး ခြံသာ ထပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ လူ႔ဘုံနဲ႔ တိရစာၦန္ဘုံဟာဘာမ်ားကွာျခားသလဲ မင္းလက္ က ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ငါ့ေက်ာကုန္းေပၚ တစ္သားထဲကျခဲ့ ငါလဲနာတတ္ တယ္သခင္။
ငါ့ႏွာသီးဖ်ားထဲဝါးခြၽန္ နဲ႔ ထိုးသြင္းတုန္းကမင္း ကလဲအံေတြႀကိတ္ ငါလဲပဲမျက္လုံးကိုမွိတ္ အံကိုြကိတ္ မင္းကထုရတဲ့ “တူ” ငါကခံရတဲ့ “ေပ ”အသည္းလႈိက္ေအာင္နာက်င္ေနလဲ ငါဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာလဲသခင္။မင္းတို႔ ကြၽန္ျဖစ္တဲ့ အဆုံးေတာ့ ႏြံနစ္ေတာ့ လဲ ႐ုန္းရတာပဲမဟုတ္လား။
ငါေနမေကာင္း ျဖစ္ခ်ိန္ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ႐ိုက္ ႏွာဖားြကိဳး ေဆာင့္ဆြဲ အျမႇီးကို လိမ္ေခါက္ မင္းတို႔ တုတ္ေတြနဲ႔ ငါ့ကို ႐ိုက္တယ္ ။ ’မထ’တဲ့အဆုံး ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္း႐ြက္ေျခာက္ တင္ၿပီး မီးနဲ႔ရႈိ႕ ဗိုက္ထဲကငါ့ကေလးေတာင္ မ်က္ရည္ ကျေလာက္တယ္ ။
ေသခ်ာတယ္မင္းတို႔ သိပ္ေၾကာက္တဲ့ ငရဲဘုံဟာ ငါအတြက္ေတာ့ မင္းေန ေနတဲ့ ဒီလူ႔ဘုံပဲသခင္ ။ ေက်းဇူးတရား ဆိုတာ မင္းက ပိုသိပါတယ္ သခင္။
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ မင္းတို႔ အတြက္ မစင္ ထိတိုင္ အက်ိဳးရွိ ပါတယ္။ေႏြအခါမွာ လယ္ထဲ မင္းနဲ႔ငါအတူတူ လယ္ထြန္ တယ္။မင္းေမာလို႔သစ္ပင္ေအာက္ ေျပးနားတဲ့အခ်ိန္ ငါ့အတြက္အရိပ္ဆိုတာ ငါ့ ပုခုံးေပၚက ထန္းပိုးပဲရွိပါတယ္သခင္
။ေဆာင္းအခါမွာ ေစာင္အထူႀကီးေတြ နဲ႔ မင္းတို႔ ေႏြးေနခ်ိန္ ငါ့အေရြပားဟာ ငါ့ရဲ႕ေစာင္ပါပဲေႏြးမယ္လို႔ထင္သလားသခင္။
အမဲသားလို႔ မေခၚပါနဲ႔ မင္းတို႔ အားအင္ ခ်ိနဲ႔တဲ့အခါ ေသာက္တဲ့ ငါ့ႏို႔ရည္ေတြ ျဖဴစင္ပါတယ္ သံသရာမွာ ခ်ဳခ်ာတဲ့ႏြားမို႔ တရံတခါမွာ ပူဆာတဲ့သားအတြက္ မင္းအိမ္ကဆင္းပါ့မယ္ ဟိုသတ္ကြင္း ဘယ္ ေလာက္ ရက္စက္ပ့ ငါမျငင္း ပါဘူး ။
ငါ့အားနဲ႔ ျဖစ္တဲ့ ဆန္ ထမင္း မင္းတို႔ ဝမ္းထဲ ငါ့အသားနဲ႔ ေရာသြင္းတာ ခ်ိဳသလားသခင္။မင္းရဲ႕သား ဆိုင္ကယ္စီးဖို႔ သားသတ္႐ုံမွာ ငါမ႐ုန္းေတာ့ဘဲ ငါ့အသားအလွီးခံပါ့မယ္။
မူရင္းသို႔ေလးစားစြာျဖင့္
Credit mmrenews
